بررسی میزان رعایت پاره ای از اصول کنترل عفونت متقاطع در مراکز درمانی دندانپزشکی شهر اصفهان

مقدمه: کنترل انتقال عفونت در محیط کار دندانپزشکی به دلیل تماس مداوم با ترشحات آلوده دهانی و آغشته به خون بیماران، جزء اولویت‏های ویژه می‏باشد. لذا هدف از این پژوهش تعیین میزان رعایت پاره ای از اصول کنترل عفونت متقاطع در مراکز درمانی دندانپزشکی شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-توصیفی بر روی 117 دندانپزشک عمومی و متخصص شاغل در شهر اصفهان در فاصله سال های 1394-1392 که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند، صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای شامل 18 سوال استفاده شدکه اطلاعاتی در خصوص نحوه استرلیزاسیون وسایل، ضدعفونی پروتز های ارسالی از لابراتوار و قالب های تهیه شده و نحوه به کار گیری تکنیک های حفاظت شخصی هنگام درمان بیماران فراهم می کرد. داده های حاصل از این مطالعه با استفاده از آمار توصیفی و تست های آماری کروسکال والیس و chi-square در سطح معنی داری 05/0= α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میزان استفاده از عینک محافظ در متخصصین به طور معنی داری بیشتر از دندانپزشکان عمومی بود (001/0> pvalue). در زمینه ضد عفونی کردن پروتزهای امتحان شده در دهان بیماران قبل از ارسال به لابراتوار متخصصین بیش از دندانپزشکان عمومی به ضد عفونی پروتز اهمیت می دادند ( 001/0=pvalue). در خصوص شستشوی قالب گرفته شده پس از خروج از دهان در زیر آب سرد؛ تفاوت میان سه گروه وجود نداشت (245/0=p value) ، اما در زمینه ضد عفونی کردن قالب گرفته شده پس از خروج از دهان، متخصصین بیشتر به ضد عفونی قالب ها اهمیت می دادند (002/0=pvalue). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه می توان نتیجه گرفت اصول کنترل عفونت متقاطع در مراکز درمانی دندانپزشکی شهر اصفهان در حد متوسط رعایت می گردد.